the final countdown...

Hey beste kameraden van de blog,
Mijn laatste uren, minuten op ons Europees eiland ( jaja Afrika is een ander continent)zijn aangebroken. Morgen om 15u15 stijg ik met mijn eigen vliegmachine de wijde kosmos in. Nu dat we al 20 jaar in ons Belgenland leven willen we toch eindelijk wel eens andere oorden bezoeken. ( Nee mama, papa, Hannes... Het ligt niet aan jullie hoor. :p ;) )

Haha, grapje hé...

Ik kijk er wel naar uit om deze grote once-in-a-lifetime-experience mee te maken, ook al moet ik daarvoor heel wat mensen en dingen missen. Het zal niet eenvoudig zijn om afscheid te nemen. Ik ben daar dan ook niet zo een held in. Hoe neem je trouwens goed afscheid? Bestaat goed afscheid wel? Oeijoei, mijn filosofische kant komt naar boven.
Maar weet je, afscheid nemen bestaat niet! Binnen een 3 maanden ben ik al terug. Het zijn er zelfs geen 3.

Natuurlijk moeten we eerst vertrekken met een te zwaar gepakte koffer,een laken als neusdoek voor al het snotteren, massa's foto's... en met heel wat enthousiasme, goed humeur, humor en niet te vergeten mezelf.
Wat lopen we nu al goed gezind om te vertrekken. Ahoewel ik toch een beetje nerveus en verdrietig ben. En om eerlijk te zijn ben ik ook een beetje bang na het ongeval in Heathrow met een vliegmachine van British Airway... Hopelijk is onze vliegmachine net iets veiliger.

Mensen die me willen komen uitzwaaien. Het is morgen om 15u15 te doen. Dan vertrekken wij als laatste van de internationale studenten. Jaja in Afrikaanse landen gaat het allemaal net iets trager (polé polé of beter gezegd take it easy!)



BTW nog vergeten zeggen dat we goed nieuws hebben.
Sandra is bevallen... Ze heeft een dochtertje.
Proficiat Sandra, geniet ervan en wij zullen ze daar in de Pond Spring school heel veel groeten van je doen. We zullen jullie ook wel iets laten weten als we geland zijn.

Maak hier gaan we dan...
Zij die gaan vliegen groeten u,
Zij die thuisblijven, je kan achterkomen hoor, het kost maar 700 euro voor een vliegticket. Just kidding!

Tot het volgende blogbericht.
Salamu en Lala Salama
Eline